அன்பு நண்பர்களே! தமிழ் சினிமா வரலாற்றில், சில பாடல்கள் வெறும் ஒலித் துணுக்குகளாக மட்டும் இருக்கறதில்லை; அவை நம் வாழ்வின் தத்துவப் பேராசிரியர்களாக, துயரத்தின்போது நம் தோள் கொடுக்கும் நண்பர்களாக, காலத்தை வென்ற அரிய பொக்கிஷங்களாக மாறி விடுகிறது. அப்படியான ஒரு அரிய பொக்கிஷம்தான், 1975 ஆம் ஆண்டு வெளியான 'அவன் தான் மனிதன்' திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற "ஆட்டுவித்தால் யார் ஒருவர்" என்ற மகத்தான பாடல்.
நாலு சிகரம், ஒரே சகாப்தம்!
ஒரு பாட்டு...
இவங்க சேந்த பாட்டுன்னா சும்மாவா? அது வெறும் ஸ்கிரீன்ல ஓடுற சீன் இல்லை, நம்ம வாழ்க்கையையே கண்ணாடி மாதிரி காட்டுற ஒரு தத்துவப் பேராசிரியர்!
1975-ல வந்த 'அவன் தான் மனிதன்' படத்துல, நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன், ஒரு பெரிய தியாகம் செஞ்சு, எல்லாரையும் நம்பி, கடைசியில தனக்குன்னு எதுவும் இல்லாம, திக்கற்ற நிலையில் உட்கார்ந்து தன் மனசுல உள்ள வேதனையை கிருஷ்ணன் கிட்ட கொட்டித் தீர்க்குற சீன் தான் இந்த "ஆட்டுவித்தால் யார் ஒருவர்" பாடல்!
பாட்டுன்னா, சும்மா நாலு வரியைப் பாடிட்டுப் போறது இல்ல. இந்த ஒரு பாட்டுக்குள்ள, தமிழ் சினிமாவுக்கே மகுடம் சூட்டின நாலு பெரிய ஆளுங்க சேர்ந்து ஒரு மாஸ்டர் பீஸ் கொடுத்திருக்காங்க:
நடிப்புத் திலகம் சிவாஜி கணேசன்: நடிப்போட உச்சம்னா என்னன்னு இந்த ஒரு பாட்டுல காட்டிட்டுப் போயிருப்பார்.
கவியரசர் கண்ணதாசன்: சாகாவரம் பெற்ற தத்துவ வரிகளைத் தன்னோட பேனா முனையில இருந்து கொட்டித் தீர்த்திருப்பார்.
மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன்: சோகத்தையும், அமைதியையும் இசையால கோர்த்து, நம்மைக் கண்ணீரோட தியான நிலைமைக்குக் கூட்டிட்டுப் போயிருப்பாரு.
டி.எம்.எஸ்: கம்பீரமும், துக்கமும் கலந்த அவருடைய அந்தக் குரல், கிருஷ்ணன் கிட்ட நேருக்கு நேராப் பேசுற மாதிரியான ஒரு தெய்வீக ஃபீலைக் கொடுக்கும்.
இந்த நாலு காவியக் கலைஞர்கள் கை கோர்த்ததாலதான், இந்தப் பாட்டுக்குப் பேர் வெறும் பாட்டு இல்லை, வாழ்க்கையின் பாடம்! இனிமே, ஒவ்வொரு வரியிலயும் என்ன மேஜிக் ஒளிஞ்சிருக்குன்னு ஆழமாப் பார்க்கலாம் வாங்க.
பல்லவியின் தியான ஆரம்பம்!
பாட்டு ஆரம்பிக்குது... மெல்லிசை மன்னரோட இசை, சும்மா அதிரடியா ஆரம்பிச்சாலும் ஒரு தியானம் பண்ற ஃபீலைக் கொடுக்கும். சித்தார் இசை மெதுவா நாதம் எழுப்பி, சோகத்தோட ஆழத்தை உணர்த்தும். வயலின் ஓசை, கண்ணீரைத் துடைக்காம அப்படியே ஓடவிடுற மாதிரி இருக்கும்.
"ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரே கண்ணா..."
டி.எம்.எஸ்ஸோட குரல், சும்மா கேட்கிற கேள்வியா இருக்காது; "ஆமாம் ஆண்டவா, நீ ஆட்டி வெச்சா ஆடித்தானே ஆகணும்"னு சரணடையுற குரலா இருக்கும்.
இந்த நேரத்துல சிவாஜி, முதல்ல கண்ணைக் கிறக்கமா வெச்சு, "ஏன் எனக்கு மட்டும் இப்படி?"ங்கிற விரக்தியோட வார்த்தைகளை உச்சரிப்பார். அடுத்த வரி...
"ஆசையெனும் தொட்டினிலே ஆடாதாரே கண்ணா..."
இதைச் சொல்லும்போது, அவர் கண்ணைத் திறப்பார் பாருங்க! அந்த நொடி நடிப்புல, "ஆசைதான் எல்லாத் துன்பத்துக்கும் மூல காரணம்னு இப்பதான் எனக்குப் புரிஞ்சது"ன்னு, தான் அடைஞ்ச பக்குவத்தை அப்படியே நம்ம மனசுக்குள்ள கடத்திடுவார். இதுக்கு மேல ஒரு நடிப்பு இருக்க முடியுமா?
முதல் சரணம்: பாசத்தின் வலி!
இந்த முதல் சரணம் தான் சிவாஜி நடிப்போட மிரள வைக்கற கிளைமாக்ஸ்!
"நீ நடத்தும் நாடகத்தில் நானும் உண்டு, என் நிழலில் கூட அனுபவத்தில் சோகம் உண்டு..."
அடடா! எத்தனை பெரிய ஆதங்கம் இது! "நான் எவ்வளவு நல்லது செஞ்சாலும், என் நிழல்ல கூட சோகம்தானே இருக்கு"ன்னு சொல்ற அந்த வலி, அவர் கண் விளிம்புல ஒரு திரியாத கண்ணீராத் தெரியும்.
ஆனா, அடுத்த ரெண்டு வரி, சும்மா சவுக்கடி!
"பகைவர்களை நானும் வெல்வேன் அறிவினாலே..."
சிவாஜி குரலும், முகமும் கம்பீரமா நிமிர்ந்து, அவர் தன்னோட அறிவின் மேல வெச்சிருக்கிற நம்பிக்கையை அப்படியே காட்டிடும். தபேலாவும் வேகமா முழங்கி, மன உறுதிக்கு சப்போர்ட் பண்ணும். ஆனா...
"ஆனால் நண்பனிடம் தோற்று விட்டேன் பாசத்தாலே!"
இங்கதான் எல்லாமே உடையும்! இசை சட்டுன்னு அடங்கி, மனதை உருக்கும் சோக மெட்டுக்கு மாறும். சிவாஜி தலை கவிழ்ந்து, கண்ணுல நீர் திரண்டு, துயரங்கள் கொடுத்த வாழ்க்கை வலியை அப்படியே காட்டிடுவார். எதிரியை ஜெயிக்கிற அறிவுகூட, தான் வெச்ச பாசத்தால தோத்துப் போச்சேன்னு நொந்து போற காட்சி இது. நடிப்பு இல்ல, இது உயிர்!
இரண்டாவது சரணம்: ஞானியின் பிரார்த்தனை!
இந்தப் பகுதி, சும்மா பாட்டு இல்லை; ஒரு ஞானியின் வேண்டுகோள்!
"பாஞ்சாலி உன்னிடத்தில் சேலை கேட்டாள், அந்த பார்த்தனவன் உன்னிடத்தில் கீதை கேட்டான்..."
சிவாஜி கண்களை மேலே உயர்த்தி, 'உண்மையான பக்தின்னா இதுதான்'னு பிரமிச்சுப் பார்ப்பார். நாதஸ்வரமும், வயலினும் வந்து ஒரு பக்திப் பாட்டு ஃபீலைக் கொடுக்கும்.
இப்போ, அவர் கிருஷ்ணன் கிட்ட கேட்கப் போறது, இந்த உலகத்துல உள்ள எந்தப் பொருளும் இல்லைங்க.
"நானிருக்கும் நிலையில் உன்னை என்ன கேட்ப்பேன்..."
ஒரு நிதானமான கேள்வி. ஆனா, அடுத்த வரி... அதுதான் இந்தப் பாட்டோட ஆன்மா!
"இன்னும் நன்மை செய்து துன்பம் வாங்கும் உள்ளம் கேட்ப்பேன்!"
இந்த வரியை டி.எம்.எஸ் பாடும்போது, பின்னாடி கோரஸ் மெதுவா ஆமோதிக்கும். சிவாஜி கைகளைக் கூப்பி, "எனக்கு காசும், வெற்றியும் வேண்டாம். மத்தவங்களுக்கு நல்லது செஞ்சுட்டு, அதனால எனக்குக் கஷ்டம் வந்தாலும் பரவாயில்லை. அதைத் தாங்கிக்கிற மனசை மட்டும் கொடு"ன்னு கேட்கிற அந்தத் தருணம் இருக்கே... அங்கே அவர் நடிகர் இல்லை; உண்மையிலேயே வாழ்க்கையின் பக்குவத்தை அடைஞ்ச ஒரு ஞானி!
மூன்றாவது சரணம்: வாழ்க்கைப் பாடம்!
கடைசி சரணம்தான், நம்ம எல்லோருக்குமான வாழ்க்கையின் முடிவுரை!
"கடலளவு கிடைத்தாலும் மயங்க மாட்டேன், அது கையளவே ஆனாலும் கலங்க மாட்டேன்..."
சிவாஜியின் உடல்மொழி நிமிர்ந்துடும். இனிமே காசு ஆசை தன்னை மயக்காது; வறுமைக்கும் தான் பயப்பட மாட்டேன்னு அவர் கண்ணுல அந்த உறுதியைக் காட்டுவார். செல்லோ இசை மெட்டு, அமைதியா அழுத்தமா அந்த உறுதிக்கு சப்போர்ட் பண்ணும்.
"உள்ளத்திலே உள்ளது தான் உலகம் கண்ணா, இதை உணர்ந்து கொண்டால் துன்பமெல்லாம் விலகும் கண்ணா!"
டி.எம்.எஸ் நிறைவு செய்யும்போது, ஒரு அழகான புல்லாங்குழல் இசை மெல்ல வந்து அடங்கும். சிவாஜி, கைகளை நெஞ்சில் வெச்சு, "உண்மை இதுதான் கண்ணா"ன்னு ஒரு நிம்மதியான புன்னகையோட பாடலை முடிப்பார். ஆரம்பத்துல இருந்த சோகமான இசை, முடிவிலே ஒரு சமாதானத்தோட முடிஞ்சுபோகும்!
ஒரு உளவியல் வழிகாட்டி:
"ஆட்டுவித்தால் யார் ஒருவர்" - இது வெறும் சினிமா பாட்டு இல்லை! இது, "தியாகம் பண்ணி, நம்பி ஏமாந்தாலும், அதெல்லாம் விதிதான்; உனக்குள்ள இருக்கிற சந்தோஷம்தான் உலகம்"னு சொல்ற ஒரு உளவியல் வழிகாட்டி!
கண்ணதாசனின் தத்துவம், எம்.எஸ்.வி-யின் நாதஸ்வரம்- சிதார்-புல்லாங்குழல் கலந்த அந்த தெய்வீக இசை, டி.எம்.எஸ்ஸோட கம்பீரம், கூடவே சிவாஜியோட கண்ணீரில் கலந்த முதிர்ச்சியான நடிப்பு – இந்த நாலு பெரிய ஆசான்களும் இந்தப் பாட்டுல ஒண்ணு சேர்ந்ததாலதான், இது இன்னைக்கும் தமிழ் மனசுல இருந்து நீங்காத மகா காவியமா நிலைச்சு நிக்குது!
இந்த மகத்தான பாடலில் உங்கள் மனதைக் கவர்ந்த வரிகள் எவை என்று சொல்ல முடியுமா?
செந்தில்வேல் சிவராஜ்
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக